«Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές της Κύπρου και της Ελλάδας, Καλημέρα σας!
Λίγες μόνο μέρες απομένουν από τη συνάντηση μας και ετοιμάζομαι να έρθω ως προσκυνητής στα υπέροχα εδάφη σας, ευλογημένα από την ιστορία, τον πολιτισμό και το Ευαγγέλιο! Έρχομαι κοντά σας με χαρά, ακριβώς στο όνομα του Ευαγγελίου, στα ίχνη των πρώτων μεγάλων ιεραποστόλων, ιδιαίτερα των Αποστόλων Παύλου και Βαρνάβα. Είναι καλό να επιστρέψουμε στις ρίζες και είναι σημαντικό για την Εκκλησία να ξαναβρεί τη χαρά του Ευαγγελίου. Με αυτό το πνεύμα αναμένω αυτό το προσκύνημα «στις πηγές», και ζητώ από όλους να με βοηθήσετε με την προσευχή σας να ετοιμαστώ κατάλληλα.
Συναντώντας σας θα ξεδιψάσω στις πηγές της αδελφοσύνης, που είναι τόσο πολύτιμες τώρα, που μόλις ξεκινήσαμε ένα παγκόσμιο «συνοδικό ταξίδι». Υπάρχει και μια συνάντηση, θα την έλεγα «μια συνοδική χάρη», μια αποστολική αδελφοσύνη που επιθυμώ με μεγάλο σεβασμό: είναι η επίσκεψη σε εσάς, αγαπητοί Μακαριώτατοι Χρυσόστομε και Ιερώνυμε, Προϊστάμενοι των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών. Ως αδελφός στην πίστη, θα έχω τη χάρη να με δεχτείτε και να σας συναντήσω στο όνομα του Κυρίου της Ειρήνης. Και έρχομαι σε εσάς, αγαπητοί Καθολικοί αδελφοί και αδελφές, συναγμένοι σε αυτές τις χώρες σε μικρές κοινότητες μικρά ποίμνια, αγαπημένα τόσο τρυφερά από τον Πατέρα και στα οποία ο Ιησούς, ο Καλός Ποιμένας, επαναλαμβάνει: «Μη φοβάσαι, μικρό μου ποίμνιο» (Λκ 12,32). Έρχομαι με στοργή για να σας φέρω την ενθάρρυνση ολόκληρης της Καθολικής Εκκλησίας.
Η επικείμενη επίσκεψη θα μου δώσει την ευκαιρία να πιώ επίσης από τις αρχαίες πηγές της Ευρώπης: την Κύπρο, προέκταση των Αγίων Τόπων στην Ευρώπη, την Ελλάδα, την πατρίδα του κλασικού πολιτισμού. Αλλά ακόμη και σήμερα η Ευρώπη δεν μπορεί να αγνοήσει τη Μεσόγειο, τη θάλασσα που έγινε τόπος της διάδοσης του Ευαγγελίου και της ανάπτυξης μεγάλων πολιτισμών. Η mare nostrum, η θάλασσα μας, που συνδέει τόσες πολλές χώρες, μας παροτρύνει να πλεύσουμε μαζί και να μην χωριστούμε ακολουθώντας διαφορετικούς δρόμους, ειδικά αυτή τη στιγμή που η καταπολέμηση της πανδημίας εξακολουθεί να απαιτεί κοινή δέσμευση και η κλιματική κρίση βαραίνει πάνω από όλους μας.
Η θάλασσα, που ενώνει πολλούς λαούς, μας θυμίζει με τα ανοιχτά λιμάνια της ότι οι πηγές της συμβίωσης βρίσκονται στην αμοιβαία αποδοχή. Ακόμη και τώρα νιώθω ευπρόσδεκτος από την αγάπη σας και ευχαριστώ όσους προετοίμασαν την επίσκεψή μου. Σκέφτομαι όμως και αυτούς που τα τελευταία χρόνια και ακόμη και σήμερα, φεύγουν διωγμένοι από τον πόλεμο και τη φτώχεια, αποβιβάζονται στις ακτές της ηπείρου ή αλλού, και δεν βρίσκουν φιλοξενία, αλλά εχθρότητα, ακόμη και εκμετάλλευση. Είναι αδελφοί και αδελφές μας. Πόσοι έχουν χάσει τη ζωή τους στη θάλασσα! Σήμερα η «θάλασσα μας», η Μεσόγειος, είναι ένα μεγάλο νεκροταφείο. Ως προσκυνητής στις πηγές της ανθρωπότητας, θα πάω ξανά στη Λέσβο, με την πεποίθηση ότι οι ρίζες της κοινής ζωής θα ανθίσουν ξανά μόνο μέσα στην αδελφοσύνη και την ολοκλήρωση: μαζί. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος και με αυτήν την ελπίδα έρχομαι σε σας.
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, με αυτά τα συναισθήματα λαχταρώ διακαώς να σας συναντήσω όλους, όλους! Όχι μόνο τους Καθολικούς, αλλά όλους σας! Και σε όλους σας επικαλούμαι την ευλογία του Υψίστου, φέρνοντας για ακόμη μια φορά μπροστά Του τα πρόσωπά σας και τις προσδοκίες σας, τις ανησυχίες σας και τις ελπίδες σας. Να είστε πάντα καλά!»
